Blije herinneringen

Wanneer je zin hebt in iets lekkers ontstaat dit niet in het honger gedeelte van je hersenen, maar in het beloningscentrum. Eten of alcohol als beloning omdat je hard gewerkt hebt. Wanneer je bijvoorbeeld een Big-Mac menu helemaal hebt opgegeten, wordt de afgifte van dopamine gestimuleerd. Dat geeft een fijn gevoel. Dit onthoudt je brein. Het is zelfs zo dat je brein zich de link tussen datzelfde Big Mac-menu en geluk herinnert en je daarom aanmoedigt om het nog eens te doen.

 Brandstof

Onze hersenen zijn door onze voorouders steeds groter geworden.Zij deden zich namelijk flink tegoed aan suiker. Hierdoor is er een impuls ontstaan om zoveel mogelijk energierijke voeding tot ons te nemen. Wanneer je koolhydraten eet, reageren je hersenen daar meer op dan op welke macro dan ook. Brood is daarom ook moeilijk te weerstaan wanneer je een eetbui hebt.

Stress

Stress op zich kan al een reden zijn voor een zogenoemde binge eater om zich in een eetbui te storten. Momenten van stress moeten altijd op de een of andere manier door iemand beheerst worden en het plots eten is een van de mogelijkheden om daarmee om te gaan. Door je in een vreetbui te storten wordt de aandacht van stress even afgeleid en voelt je je tijdelijk beter.

Slecht nieuws

Bij zoals mensen bij het horen van slecht nieuws soms een borrel nodig hebben, of gaan verlangen naar iets lekkers, zoals een hamburger, een pak chips of een lekker zoet gebakje. Wie te maken krijgt met een negatief bericht, zoals het verlies van je baan of het beëindigen van een relatie, kan het emotioneel even moeilijk krijgen. Triestheid en zelfmedelijden kunnen dan tijdelijk opgevangen worden door een vreetbui.



Eetbuien als gewoonte

Het hebben van eetbuien kan heel gemakkelijk een gewoonte worden, een patroon dat bij je dagelijks leven hoort, net als het poetsen van je tanden of andere rituelen die je hebt. Dit heeft te maken met een bepaalde reactie in de hersenen. Pavlov, een gedragsdeskundige, die ontdekte hoe er een verband kan ontstaan tussen twee dingen die eigenlijk niets met elkaar te maken hebben: De Pavlov reactie. Pavlov had een hond en die gaf hij uiteraard elke keer braaf te eten. En hoe gaat dat bij honden die eten krijgen? Die gaan al kwijlen zodra ze de etensbak aan zien komen. Nu voegde Pavlov hier nog iets aan toe. Vlak voordat hij de hond te eten gaf, liet hij een belletje rinkelen. Vlak voor het eten rinkelde hij de bel, kwam dan aan met het eten, de hond ging kwijlen en vervolgens eten. Na dit een aantal keer herhaald te hebben rinkelde hij alleen de bel en gaf geen eten. En wat zag hij? De hond ging ook kwijlen zonder eten. Het rinkelen van de bel was voor de hond gekoppeld aan eten, waardoor hij ging kwijlen. Dit noemen ze een geconditioneerde reflex. Een reflex (kwijlen) die gekoppeld wordt aan iets anders (de bel) dat eigenlijk niets met eten te maken heeft. En zo komen onbedoelde patronen en gewoontes tot stand. 

Dit werkt ook zo met eetbuien. Stel dat je een aantal keren thuiskomt en je dan afreageert van de dag door een eetbui te hebben. Dan wordt het logisch dat je op een gegeven moment altijd als je thuiskomt behoefte gaat krijgen aan een eetbui. Je lichaam koppelt thuiskomen aan een eetbui. 



 Een tip van TBCC: Denk vijf minuten na voor je je vergrijpt aan de koektrommel, of sta op en wandel een stukje, en de snaaiaanval zou moeten verdwijnen.